11.2.24

Ο Έρωτας είναι μέγας Θεραπευτής. Το έργο του συνίσταται στο να μας συστήνει, ξανά και ξανά, στα κομμάτια του εαυτού μας που βρίσκονται στην αθέατη, σκιερή πλευρά της ψυχής. Αυτά, σύμφωνα με την αναλυτική ψυχολογία του Καρλ Γιούνγκ, είναι ένα αμάλγαμα τρομακτικών αλλά και λαμπρών στοιχείων, που, για λόγους ισορροπίας και ψυχικής επιβίωσης, έχουμε κάποια στιγμή, στο πρώιμο ξεκίνημά μας σ’ αυτήν την ζωή, αρνηθεί και απωθήσει.

Διαφορετικοί έρωτες, σε διαφορετικά κομβικά σημεία της ζωής μας, μας συστήνουν, συνήθως με σφοδρότητα, στα πιο τρομακτικά ή στα πιο λαμπρά μας απωθημένα κομμάτια. Όσο εξελισσόμαστε ψυχικά και βαδίζουμε, ολοένα και περισσότερο, προς την εξατομίκευσή μας, τόσο ο μέγας Θεραπευτής Έρωτας μας βγάζει στο Φως της ολοκλήρωσης.

Η σφοδρότητά του λειτουργεί ταυτόχρονα σαν αναισθητικό, αλλά και σαν αφύπνιση. Οξύμωρο σχήμα, όπως όλα όσα οδηγούν την ψυχή στην Γνώση. Αναισθητικό και χειρουργική λεπίδα· οι δύο όψεις της Θεραπευτικής προσέγγισης. Γιατί, χωρίς το ένα, θα ήταν αδύνατο ή μάταιο το άλλο.

Δεν ερωτευόμαστε, λοιπόν, καθόλου τυχαία. Βλέπουμε στο Ερωτικό Πρόσωπο, σαν σε καθρέφτη, την αθέατη πλευρά της ψυχής μας. Αυτή η Θεραπεία είναι επώδυνη, μα και συναρπαστική. Άλλοτε αγγίζουμε σημεία της ψυχής μας που δεν μας αρέσουν καθόλου ή και μας προκαλούν, ακόμη ακόμη, αποστροφή και άλλοτε συστηνόμαστε στον ανώτερο εαυτό μας που θεωρούμε ανέφικτο να φτάσουμε.

Η αίσθηση του έρωτα είναι ζωοποιός. Στον αντίποδα της ψυχικής νάρκωσης και ένδειας, μας προσκαλεί στο ταξίδι της αυτοαποκάλυψης και αυτοεκπλήρωσης. Ο Θεραπευτής Έρωτας είναι δεινός και επίμονος. Άπαξ και αναλάβει την θεραπεία της ψυχής μας, θα ολοκληρώσει την εργασία του, πλην αν αρνηθούμε πεισματικά τα δώρα του και τα μαθήματά του. Δεν είναι ότι μας τιμωρεί. Τουναντίον· μας φέρνει ακριβώς στο μονοπάτι που χρειάζεται να διαβούμε. Απλά, ως γνήσιος Θεραπευτής, δεν επιβάλλεται. Μας αφήνει πάντα το περιθώριο της επιλογής.

Σε αυτό το βιωματικό workshop, εξερευνήσαμε φωτογραφικά το κρυφό Πρόσωπο του Έρωτα· τα συναισθήματα που μας δημιουργεί, τα δώρα που μας φέρνει, τις απώλειες στις οποίες μας οδηγεί, ώστε να ανοίξει χώρο στην ψυχή να συστηθεί στην αθέατη πλευρά της.

Μέσω της ασυνείδητης συμβολοποίησης που λαμβάνει χώρα όταν φωτογραφίζουμε, σαν να ονειρευόμαστε με τα μάτια ανοιχτά, θα αποτυπώσουμε στις φωτογραφίες μας τα σύμβολα που, στην συνέχεια, θα έχουμε μπροστά μας, ώστε να συνδιαλλαγούμε με και να στοχαστούμε πάνω σε αυτά. Είναι σαν να έχουμε το ονειρικό μας υλικό αποτυπωμένο σε ένα κάδρο. Τις φωτογραφίες μας μπορούμε να τις κρατήσουμε και να επιστρέφουμε σε αυτές για όσο καιρό χρειάζεται, γιατί πάντα θα έχουν κάτι να μας πουν.